උදාවන කල දිනක කළුවර
බාඳුරාවක් තමයි සමුඳුර
අත වනා සැතපෙන්න රළ මත
ගිලින්නට දිනිසුරුව සැරසෙන

පයැද යනු මැන අතැර නගරය
සැඟවෙන්න පෙර ඉරෙහි රැස් කඳ

සුලඟ වුව දඟ වැඩිය සඳකට
වළා සළු පොට අතින් උදුරන
පැටි හසුන් කිටි කිටියෙ තද වෙන
පහන් කණු ඇත නුඹව කැදවන

පයැද යනු මැන අතැර නගරය
රැයක් සියුමැළි නොමැත ලඳකට

දවල් විළිකුන් සුරත් පළවැළ
වවුල් හපයකි රැයෙහි පුරවර
සිනාසුනු ඇස් ඉරෙහි එළියට
මත්ව දිළිසෙයි රැයෙහි මැදියම

පයැද යනු මැන අතැර නගරය
ඔබට හිමි ගම් දොරට හනිකට