ලන්ඩනයේ සිට මුදා හැරෙන ශ්‍රී ලාංකේය කවි සරණිය

කතකගෙ නුවන

සමන්මලී සේනානායක  ලන්ඩන්
සමන්මලී සේනානායක ලන්ඩන්
2021-September

හැදිමිටෙ දිගයි ගැහැනියගේ නුවන කියා
කීවත් සිතමු තව දුරටත් හොදින් සිතා
හොද්දට හරිම ලුනු ඇඹුලේ පදම තියා
ගන්නා නිසාවත් කීවද මෙහෙම කතා

හැකිනම් දරන්නට බෝසත් පුතුන් කුස
දරනට හැකිත් නම් ඔටුනක් හිසෙහි මත
පැදවිය හැකිත් නම් යානය ගුවන මත
තව මොනවදෝ ගැහැනිය නොකරනා වැඩ

හැකිනම් දෙන්න ශිල්පය මහ වියතුන්ට
ගන්නට හැකිත් නම් ගිහි ගෙයි බර හිසට
ලබනට හැකිත් නම් මහ රහතන් ඵලය
තව මොනවා සිතන්නද ගැහැනිගෙ නුවන

නුඹ

පියුමාල් සමරතුංග
පියුමාල් සමරතුංග
2021-October

යුත් උවන් ලිය සදිසි සුපිපුන…..තඹර
ගත් නුවන් යුග ලෙසිනි පියඹන…..බමර
රත් ලවන් ඇති නා දල්ල පරදන…..අදර
සත් රුවන් ලෙද සිත කරවන…..නතර

නෙත් කැල්මෙන් යුතු මිහිරි…..ප්‍රහාසය
රතඳර වේ සම පිපුනු…..පලාසය
සිහිනිඟ පැද්දෙන සොඳුරු…..විලාසය
රැය දිගු කරවයි සිහින…..පරාසය

ඝන නිල් වරලස ගලන…..සොභාවේ
සුළඟේ රඟ දෙන කියඹු…..ලතාවේ
සේ හස සක්මන් කරන…..රටාවේ
සිදඟන වේ මැයි නෙතද…..මුලාවේ

පුන් සිසි විලස ඝනඳුරු නසනා…..එළිය
අම රස සදිසි රස ගෙනෙනා…..විලිය
හද විල පුරා අමදය දෙවනා…..දැලිය
නිදි සුව නොදී හිත සරනා…..අලිය

කොඳ මල් සැඟවෙනා රූ සිරි පිරි…..එළලී
රෑන කිතුල් මල් සේ කෙහෙ යුත්…..ගඟුලී
දුටු කල පාන ලෙද හස දුන්…..සැලලී
ඉරු මල් සදිසි කල මැන ලෝකය…..කලෙලී

(ජීවි)තේ රසයිද ………

රංජිත් ද සිල්වා - නවසීලන්තය
රංජිත් ද සිල්වා - නවසීලන්තය
2021-October

උණුම උණු කහට තේ කෝප්පයෙන්
ඉහල නැගෙන සුදු දුමාරයෙන්
බොඳවුණු වියැකුණු මුහුණක් මතුවී
අසරණ හඬකින් මුමුනයි ලාවට

වසර එකසිය පනස් පහක් පුරාවට
ගැලූ දහදිය කඳුළු ලේ මස් එකට කැටිකොට
පුජා කෙරුවේ තේ ගස් පාමුල – ජීවන බර මුදා හරින්නට
තේ දළු වැඩුණා කොලවන් පැහැයට

උණුවී නටනා ජලයේ තැම්බී
ජෝගුව පතුලේ සිරවී ඉන්නේ
සතුටක් නොදුටුව දුකම උරුම වුනු
මිනිස් පරපුරක් වග පසක් වෙනවිට
තේ බිඳුවක රහ – දිවට දැනේවිද

28 සැප්තැම්බර් 2021

අම්මා මමයි

තුසිතා සුරේකා - මීගමුව
තුසිතා සුරේකා - මීගමුව
2021-October

මහලු මඩමේ දොරටුවෙන් මට විටින් විට උබෙ රෑපෙ මැවෙනව
පුංචි කව්ළුව සිප හමා එන සුලගෙ උඹගේ සුවද දැනෙනව.
මතක් වෙනකොට පුතේ උබ මට මටත් නොදැනිම දෑස තෙමෙනව
ආයෙමත් උබ එන්නෙ නැතුවද ,මගෙන් හිත රිදිනිදෝ හිතෙනව.

හරිම පාලුයි පුතේ මට මෙහෙ මිනිපිරියගේ සිනහ මැවෙනව
ඇපල්, මිදි ,රස දොඩම් මොකටද ,උබව දැක්කොත් හිතම පිරෙනව.
පෙනීමත් දැන් ගොඩක් දුබලයි හැමෝවම උබ වගේ පෙනෙනව.
ගෙදර ඇවිදින් උබත් එක්කල එදා වාගේ ඉන්න හිතෙනව.

වාරුවත් දැන් බොහොම හීනයි කොයි වෙලේ මං යයිද හිතෙනව
මියගියොත් මම නුබව නොදැකම එලොවෙදිත් මේ දුකම ගෙවනව.

එකම එක සැරයකට ඇවිදින් අම්මෙ කියලා කතා කරපන්
සන්දියේ වාගේ උබේ පොඩි බෙල්ල බදලා මූණ ඉබපන්
පොඩි වෙලාවක් ලගින් ඉදගෙන උබේ විස්තර ටිකක් කියපන්
මියඇදෙන්නට පෙරාතුව මන් මහලු මඩමට ඇවිත් පලයන්.

දැවෙන ගෙවල්

නිරන්ජන්  සෙල්වදුරේ - සිඩ්නි - ඔස්ට්‍රේලියාව
නිරන්ජන් සෙල්වදුරේ - සිඩ්නි - ඔස්ට්‍රේලියාව
2021-October

දිනෙක දැවෙන ගෙයක් දිටිමි
උස් ගිනි බුරබුරා නැගිනි
ගෙයි තුල මම දනන් දිටිමි
පිටවන්නැයි හඬා කීමි

නමුදු ඔවුන් ඇසී විමති ඇසින්
කිම දිව යනු අප මේ නිවසින්?
නිරතුරුව හමන සැඩ සුළඟින්
මහ වැසි වැටුනොත් අහසින්

අන් සරණක් නැත අප හට
උන් හිටි ගේ මිස පෙර සිට
ඔය කියනා ඇවිලෙන ගිනි
අප හට නම් තව නොදැනිනි

පතා තම නිදහස
ඔවුන් දැරූ අදහස
ගැන නොවී උදහස
සිත් නැගුනි මදහස

පිටව ගියෙමි නිහඬව
අන් අතකට යුහුසුළුව
ඒ නිදහස යනු කුමක් දෝ
ගෙයි සිටිම් දෝ පිට දුවම් දෝ

වසංගතේ මහ ලැව්ගිනි පැතිරෙද්දී
එන්නත පතා ලෝ දන පෙල ගැස්සෙද්දී
තම අයිතිය තකා ඇතමුන් බණ දෙස්සද්දී
උස් පොඩි ගෙවල් දස දහසින් දැල්වෙද්දී

ගෙයි සිටියොත් ගින්නට තෝ දැවී නසී
පිට දිව්වොත් වැස්සට තෝ තෙමී නසී
සැරිසැරුවොත් ලැව් ගින්නට අනුන් නසී
වසංගතේ මට තෝරා දියන් සකී

පන්හිඳක කඳුලක්

එස් එල් සෙනෙහෙධීර,  ලෙච්වර්ත්
එස් එල් සෙනෙහෙධීර, ලෙච්වර්ත්
2021-October

නොපා සඟවා හදේ ගිනිදැල් ලෙවන් සැනසූ කිවිඳියේ ගජමන්

සැපා ලැබගෙන උරා රතිරස ඉවත ලූ නුඹ මුදලි කෝ සුපසන්

කපා ගෙන ගෙල නුඹම සියතින් නික්ම ගියදා සදහටම මෙලොවින්

දෙපා කඳුලින් දොවා සමුදුන් ජෝන් ඩොයිලි මමයි විරහ දුකින්

එදා කරතොට සමිඳු සෙවනත කොලුවෙසක් ගෙන ශිල්ප ලද විලසේ

සදා සැඟවී නොසිටියේ ඇයි සළෙලු ඇලපාතගේ දෑසින් මිදී නුඹ රහසේ

වදා දරුවන් සතර දෙනෙකුත් පතිඳු මියැදුණු ලඳක වෙත රිසිසේ

හදා නෙක කවි හතර පද ඔහු එවා රවටා බැඳුණි රස පහසේ

ලබා නුඹගෙන් නිබඳ කම්සැප දිනෙක මතු නුඹ අතැර යනු රිසියෙන්

සබා මැදවුව නුඹෙන් ලද සැප වනා ඔච්චම් කළා ඔහු නිතියෙන්

නොබා නිති නුඹ ලඟට ආවත් කවිය අවියක් විලස ගෙන රඟමින්

සොබාවකි ඇලපාත මුදලිගෙ හඹාගොස් රැවටීම නිති අඟනුන්

මුදා ගන්නයි නුඹව ඔහුගෙන් දෙවා තනතුරු කළේ පිටමං සිවුරුහළ දවසේ

එදා මානුඹ වෙතට පෑපෙම අත්හළේ ඇයි අහෝ පා යට තණපතක් විලසේ

නොදා නුඹ සා ගින්දරේ කවි උල්පතත් රැක වෙසෙන්නට සුවසේ

සදා මට බහ දෙන්න තිබුණා හිඳින්නට පුන් සඳක් සේ අහසේ

වෙලා අසරණ පතා පිහිටක් ලියා මාවෙත එවූ නුඹගේ සතර පද කවියක්

බලා වාවනු බැරි නිසයි මම නුඹේ නමටම ලියාදුන්නේ විසල් ගම්වරයක්

කලාවට කවි හපන් වූමුත් ගැහැණියකි නුඹ සලෙලෙකුට වූ ගොදුරක්

පෙලා මාහද දවයි ඇසෙනා කලට නුඹ ලියු කවි අදත් නෙතට දී කඳුළක්

දිවිල්ල

ශ්‍රීමතී සමරකෝන් - රාජගිරිය
ශ්‍රීමතී සමරකෝන් - රාජගිරිය
2021-October

අපි හැමෝම දුවනවා
රේස් එක දුවනවා
පාසලට යනවා
ටියුෂන් පංති යනවා
රාජකාරි කරනවා
දුවනවා දුවනවා
උයනවා පිහිනවා
අදිනවා දුවනවා
වන්වේ පාරවල්
ට්‍රැෆික් වැඩියි පාරේ
බනිනවා බනිනවා
බැන බැන අපි දුවනවා
උපන් දින සාද
විවාහ උත්සව
අවමඟුල් උත්සව
දාන ගෙවල් අඩු නැතුව
ටෙලිවිෂන් බලනවා
සින්දුවක් ඇහෙනවා
ඉද ගෙන එක තැනක
කෑම ටික කන්න
වෙලාවක් කොහෙද
අපට
වහිනවා වහිනවා
පාරවල් පිරෙනවා
ගංවතුර ගලනවා
මිනිසුන් මැරෙනවා
පව පින
කර්මය පුනරුත්පත්තිය
ඇහෙනවා ඇහෙනවා
ඒත් අපි දුවනවා
නැවතිලා බලන්න
වේලාවක් නැතුව අපි
දුවනවා දුවනවා
අපි තවම
දුවනවා

වාවන එකයි හුරු ලියනට පතිනි කුලේ

නාලිකා සමන්කුමාරි - අරාබි එමීර් රාජ්‍යය
නාලිකා සමන්කුමාරි - අරාබි එමීර් රාජ්‍යය
2021-October

අරුණළු හෙමින් ගෙට ඇවිදින් කතා කරයි
සමනලු තවම මල් සිහිනෙක නිදා සිටියි
කඩමළු පැදුර අකුලා මුල්ලකින් තබයි
දොඩමළු නැතිව ඇය මුළුතැන් ගෙයට දුවයි

ගිනිදැල් පමණි තනියට ඇගෙ ලඟ ඉන්නේ
පරඬැල් ගැහුණු අත පය කඩිසර වන්නේ
දියවැල් දෙඇස වැද වද දී දඟ ලන්නේ
සුණුසල් බතට එහෙමයි ලුණු රස එන්නේ

දහවල මෙන්ම රැයටද වන පලා නෙළා
සවිබල තැනුවෙ දරු මුව තුළ ගුණය හලා
නිසසල සොඳුරු ආදර විල් දියට වෙලා
මහනෙල වගේ මුළු නිවසම සුවඳ කලා

පාවෙන සුළඟෙ ආ කුණු රොඩු නොමැත පැලේ
ජීවන ඔරුවෙ තනි හබලෙයි තිබුණෙ බලේ
වේළුණ නමුදු හිඳිලා දිවි දියඹෙ ජලේ
වාවන එකයි හුරු ලියකට පතිනි කුලේ…

ප්‍රේමයම පමණකි

හරිණි සුමනසේකර - කොළඹ
හරිණි සුමනසේකර - කොළඹ
2021-October

නිම් නැති පැතුම් දහසක් පුරවා ඉඳිනා
මේ සිත අරුමයකි නොහිතූ තැන බැදෙනා
එනමුත් නුඹේ රුව නිති සිහිනෙන් දකිනා
නොහැකිය දැකගන්න මේ නෙත් යුග වලිනා

ඔබ මේ ලෙසින් පෙම් බස් තෙපුලන්න එපා
මේ ලෙස මගේ අභියස ඔබ ඉන්න එපා
මේ තරමටම මගෙ හිත පාරන්න එපා
ප්‍රේමය විනා අන් කිසිවක් ඔබෙන් එපා

කොළඹ යුගයේ සිත්ගත් කවි

ඉතාලි රණ බිමෙන් - ඉඹුලෙගොඩ ඇම් .ඇස් . ද සිල්වා
ඉතාලි රණ බිමෙන් - ඉඹුලෙගොඩ ඇම් .ඇස් . ද සිල්වා
2021-October

වසර තිස් පහක් අගනුවර තරුණ කවි සමාජයේ (අතකස)
ගරු භාණ්ඩාගාරික නිලය දැරූ ඇම් .ඇස් .ද සිල්වා ශුරීන්
වසට අසුවක් ආයු වළඳා 2000.09.14 දින අප අතරින් වෙන් වී ගියේය.

ගම්මානයක් ගිනිගත් වන තවම දැවේ
දෙසවන් බිහිරි කොට ෂෙල් වෙඩි පහර දිවේ
මොකවත් නුදුටු ජීවිතයක තුරුණු සුවේ
මේ යුද පිටිය මට මට එතරම් කටුක නොවේ

හිම කැට ඇසුරු කොට උස් කඳුවල ඈත
වනපෙත් මැදින් එයි තද සුළඟක් සීත
වැඩ පළවලට හිර වුණු හොඳටම දෑත
කෝකිලයෝ ගයත් මට කන්කළු ගීත

නිර්දය පහර දුන්නෙමු සතියක් තිස්සේ
සතුරා බොලොඤ්ඤා වෙන් නැත පසු බැස්සේ
පාලම් දමාගෙන සිහිසන් ගඟ ඔස්සේ
කූඩාරම් ගැසිමු එතෙරව මහ වැස්සේ

පය තැබූ ගම් නියම් ගම් සතුරනට නොදී
හැම මරු සටනක්ම ජයගෙන නැතිව නිදී
බිහිසුණු ගොතික් බලකොටු පෙළ දිගට ඇදී
අපි අද ඉඳිමු ලොකු රණ පිටියකට වැදී

කවි කිය කියා ඉස්සර මා ඔරු පැද්ද
කොහොමද අනේ අද රත්ගම් ඔය ඇද්ද
ලක් මව මගේ ලක් මව ගැන පරසිද්ද
මා බිව් කඳුළු මුහුදක් තරමට නැද්ද

1942 – දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේ ඉතාලියේ යුද පිටියේ සිට