විලෙක – වලප..
කුඩා විලෙක නෙළුම් කැකුළු පිපිලා
ලෙල දුන්නා….
විඩා නැතිව මාළුන් එහි පීන
පීන උන්නා…..
දඩාවතේ ගිය මස්සෝ දැලකට
අමුණන්නා….
කඩා වැදුණුු ධීවරයෙක් ඔවුන්ව
බිලිගන්නා….
නිලට නිලේ අහස දුටුවෙ මොහොතකි
එක එල්ලේ….
විලට වඩා ඔරුව සැපයි මේ ඇල්
පවනැල්ලේ…
“අපට හුස්ම ගන්න බැරිය ” මාළුන්
වැලපිල්ලේ…
මරුට බිලිවෙනා තුරු උන් යනවා
නැළැවිල්ලේ….
මීනවලප නොඇසෙන මේ වදක තෙමේ
තුටිනී ….
යාන මතම වැතිරෙයි සිය වෙහෙස නිවනු
රිසිනි….
පේන හීනයක් ගානේ රන් කහවණු
මැවුණි….
නේන මරුට අඬගසමින් ,මින්රැල තව
පෙලුණි….
පණ ගැහෙනා ආත්ම මත තව පොදියක්
බරවී….
යන ගමනේ කෙළවර , අන් උදරයකය
සිරවී…..
වන දේ ගැන එනමුදු නැත උන්ගේ ඇස්
ඇරවී….
බණ දහමට අනුව එයම ‘ කරුමය’ සිහි
කරවී….
‘පිපුණු තඹරු නැතිය, කලල් මඩ තරමට
වටිනා’….
කරුණ වටහගන්නට මොළයක් නැතිවග
පෙනුණා….
ගිලින ඇම තවත්, බිලි කොකුවල අමුණා
තිබෙනා…
තිළණ දැක , යලිත් මින්රැල රැවටේදැ’
සිිතෙනා….
2022.12.28.