වාවන එකයි හුරු ලියනට පතිනි කුලේ
2021-October
අරුණළු හෙමින් ගෙට ඇවිදින් කතා කරයි
සමනලු තවම මල් සිහිනෙක නිදා සිටියි
කඩමළු පැදුර අකුලා මුල්ලකින් තබයි
දොඩමළු නැතිව ඇය මුළුතැන් ගෙයට දුවයි
ගිනිදැල් පමණි තනියට ඇගෙ ලඟ ඉන්නේ
පරඬැල් ගැහුණු අත පය කඩිසර වන්නේ
දියවැල් දෙඇස වැද වද දී දඟ ලන්නේ
සුණුසල් බතට එහෙමයි ලුණු රස එන්නේ
දහවල මෙන්ම රැයටද වන පලා නෙළා
සවිබල තැනුවෙ දරු මුව තුළ ගුණය හලා
නිසසල සොඳුරු ආදර විල් දියට වෙලා
මහනෙල වගේ මුළු නිවසම සුවඳ කලා
පාවෙන සුළඟෙ ආ කුණු රොඩු නොමැත පැලේ
ජීවන ඔරුවෙ තනි හබලෙයි තිබුණෙ බලේ
වේළුණ නමුදු හිඳිලා දිවි දියඹෙ ජලේ
වාවන එකයි හුරු ලියකට පතිනි කුලේ…