වනයක සිරිය
රවි සර බාල වී සඳ රැස දෙන යාමේ
කවි හර තාල කිචි-බිචි පැසවන සාමේ
දැවි දර ගාල අළු දා පස වෙන දාමේ
කවි කර මාල පළඳ මු බැස වෙණ කාමේ…
ගඟ රැළි නගා “චර-චර” සද්දෙට බැද්දේ
තඟ ගයතැ’යි යමරෙට සද්දේ
රඟ කෙළිදෙලෙන් මල් කුමරියො වන මැද්දේ
නැඟ තෙලිතුඩට වෑහෙත රූ-පට ගද්දේ…
වියැළී බිමට වැටෙනා පත් තැනින් -තැන
පියළී හැඩට පෙනෙනා මුත් සැණින් නැණ
පැටලී දවට ගෙතෙනා හත් මුතුන් පණ
වන ලී රුවට ඇදෙනා මනු ගති අමන…
සඳ වට දිලෙන තරු පොකුරක සිරියාව
විඳ රට තිබෙන සරු පොළොවක පිරියාව
කඳ වට වඩින විරු දෙපළක වරුණාව
බඳ කට පිරෙන තුරු පොකුණක කරුණාව…
දහවල පැයෙන් – පැය ගත වෙයි හෙමින් සැරේ
සඳමල කිරෙන් රැය පොබවයි පහන් පිරේ
මිහිකුළ එඩින් පය ඔසවයි තෙදින් පුරේ
මුහුකළ ලෙසින් දැය සරසයි වනන්තරේ…
පැයට යසස්-පති වෙයි විළිදන් හැර දා
කමට මිනිස්-ගති නැති මිනිසුන් ඇති දා
රැයට තපස්-වෙති ගැති තිරිසන් රති දා
කුමට විපස්-ගති මැති තුරු සුන් කර දා!!!
2022.01.01