දැයෙන් සමුගත් පියසේන රතුවිතාන
තෙද බලැති ඇතෙකු සේ කවි මඟෙහි ගමන් කළ
මද පවන සේ සිසිල් පද අරුත් සුරත් විල
පුද ලැබූ නොයෙක් වර මෙහෙවරට නිසංසල
සඳ අඹර සැගැවිණිය “රතූ” දිලි පහන්සිල
පර තෙරට හැදෑරුව ජෝතිෂය නිසි ලෙසම
සර සවිය ළඟ සිටිය කවිමිණය පෙර සිටම
තිර ලෙසින් අනාවැකි ඇතිව කී අනුදැනුම
පුර වරෙන් නික්මුණේ වෙතටමයැ සුරපුරම
ගඟක් ගැලුවා සේය සැනින් කවි කියන්නේ
හිතක් පපුවක් තියෙන අයට එය දැනෙන්නේ
විලක් පිරි මල් ලෙසින් කවි සමග සරන්නේ
කලක් තව යන තුරුම ඔබෙ අඩුව දැනෙන්නේ
කොතැන සිටියද සබාවක මුලින් සිටින්නේ
නොදැන සිටි අයෙක් නැත එයයි පින කියන්නේ
ඇසෙන විට ඔබේ හඬ සවන් හැම යොමන්නේ
පෙනෙන රුවටත් වඩා හඬයි සිත් බදින්නේ
පුවත්පත් වල දකින දෛව ලිපි අරුත් බර
අවදියෙන් බැලූ සද පෙනේ එහි ගැඹුර දුර
නව සඳෙහි තරු ගමන ගැන බලා ලෙසින් තිර
නිවරැදිව කිවූ දෑ.. මතක ඇත නිරන්තර
දුකට පත් අය එයින් මුදාලනු අස් වසා
පෙළට ඝන පිහිටුවා ලියූ සෙත් කවි නිසා
සැපට පත් දනෝ ඔබෙ පිළිසරණ බස් අසා
කුමට අද සුව විදිති සතර කොණ දස දිසා
නැණ පියුම සිත පිපුන අකාලයේ පරවුණා
මන බැදුන හිතවතෙකු ජාතියට නැතිවුනා
පණ පිහිටුවා කිවූ කවි හඬද වියැකුණා
පිනට පහළවුණු ‘රතු’ මනු ලොවින් නික්මුණා
22/4/2022