දඹදිව දී
බණ පදයක හඬක් නොවතළ මාරුතයේ
මුනිඳුට මලක් නොපිදෙන මල් ආසනයේ
බුදු පිය සුතන් නොපෙනෙන මුනි සාසනයේ
බුදු හිමි සොයමි හිමි බුදු වුණු බාරතයේ
කිසිවෙක් නො මැ දනිති හිමි දෙසුව මුනි බණ
කිසිවෙක් නො තෙපලති කිසි තැනෙක හිමි ගැන
කිසිවෙක් නො හඳුනති බණ දෙසන සඟ ගණ
කිසිවෙක් නො සලකති මුනි රුවට කිසි තැන
පුර සඳ අඹර පායා දිලුණත් රුවට
සාදුකාරයක් නෑසෙයි දෙසවනට
වෙසඟෙහි සඳු ද නැඟ බැස යයි නියදමට
පසළොස්වකත් තව දවසකි දඹදිවට
පසළොස්වකට පුද පෙත් පිදෙන තැන් නැත
බෝ තුරු මුලට දිය වත් කෙරෙන තැන් නැත
මහ සඟ ගණට දන් බත් පිදෙන තැන් නැත
මහ මුනි නමට මුදුන’ත් බැඳෙන තැන් නැත
මගෙ බුදු හිමි ද බුදුහිමි දැරුව සිවුරු ද
හිමි නිය රැසෙහි දැවටුණු මහරු පඬුරු ද
බැහැරට කළෝ මෙ බිමින් සොයමි කවුරු ද
දහසක් දෙවිවරු ද මෙහි වෙසෙන නුවරු ද?
කෝවිල් අරා ගෝවින්දන් රාමන් ය
ගෙමිදුල් පුරා වඩිවේලන් කුමරුන් ය
පුද පෙත් දරා අයියප්පන් කණ්ණන් ය
රෝදුක් වරා වේලංකනි අම්මන් ය
විස්කම් පෑව ගල්වඩුවන්ට දඹදිව
බුදු රුව නෙළිය නො හැකිය මෙදින රුවැතිව
උන් අත්වලින් නිමැවුණු නිබඳ නිගරුව
හිමි රුව තිබේ විකුණා ගන්ට නො හැකිව
දම් සෝ රජ දවස දඹදිව මැ එළිකළ
දඹදිව ඉක්ම ගොස් අන් දෙස ද සුපතළ
සදහම පරම පිවිතුරු මුනිඳු වදහළ
කාරණ කිම් ද මෙහි නොරඳන්ට මෙම කල
දම්පල් නම් කෙනෙකු ලක්දිවෙහි ඉපදිලා
සමිඳුන් වැඩ විසූ මේ බිමට පැමිණිලා
කළ කම් නොවන්නට බුදු පහස වැළලිලා
තෙමඟුල සිදු වු තැන් වුව පසට යට වෙලා
බුදු හිමි සුරැක ගත් බුදු හිමිගෙ රට තුළ
දම්පල් නම් මහරු මිනිසාගෙ තෙද බල
සමරා පුදමි ඒ විරු නමට කවි මල
පතමින් නිවන් සුව එතුමන්ට මතු කල