තාත්තෙක්

පියුමි ජයකලණි වික්‍රම ආරච්චි - ලන්ඩනය

2023-February

තේම්ස් නදියට පහළ
කැඩුණු පාලම් සෙවණක් යට
චුරු චුරු වැස්සට තෙමෙමින්
සිටියේ.. ඒ මගේ තාත්තා ය

වටකුරු වලාකුළු, ගිටාරය අතට ගෙන
ගයන්නට සැරසෙනා මොහොතක
ඔහු සිනාසෙයි
තෙමෙන්නට හිත හදාගෙන

පාරෙන් එපිට රෝහලෙන්
පාර පනිනා අපට
නන්දෙසින් එන ජනකාය අතරේ
පෙනෙන්නේම ඒ රුව

දිගු නිහැඬියාවකින් අනතුරුව
යළිත් ඔහුව නෙත ගැටුණු දවසක
පාද දෙක එක් පාදයක් වී….
ඒත් ඒ මූණේ පියකරු හිනාවක්මය

“රත්තරන්…ගෙනියමුද තාත්තව ගෙදරට?”
විදුලියක් කෙටීමෙන්
වලා යහන දිය වෙමින් වැක්කෙරිණ
මගේ අත හා බැඳී තිබූ ඔහු අත
සම්ප්‍රේෂණය කරෙව්වාවත්ද
අප අතර නිහඬ තත්පර

මගේ පියා යැයි සිතුවාට
ඒ ඔහුගේ ඩැඩී ය
නැත…නැත… අපි හැමෝගෙම තාත්තා ය