ගෙදර
මෙට්ටය වක ගැසුණු ඇඳ
මට හොඳට නින්ද යන
ගින්දර රත ළාවට තැවරුණු
බත් මුට්ටියේ සුවඳ
අක්කාගේ මුහුණ
හාන්සි පුටුව ළඟ බිත්තියේ
තාත්තාගේ බුලත් කෙළ සිතුවම
කළගෙඩි ළඟ දියසීරාව
ලොකු නංගී
අතුගා කුණු හංගන
දොර මුල්ල
දෙවියනි මට හොඳට පාඩම් හිටින්න
පොත් යට පත්තරයේ ලියා ඇති
සුදු නංගිගේ පාඩම් මේසය
බිස්කට් ටින් එක තුළ හිරවුණු
නූල් කැරලි බොත්තම් අවුල
මේ ඔක්කොම මගේ ගෙදර
ආයුබෝවන් කියා එම්බ්‍රොයිඩර් කර ඇති
දොර රෙද්දේ ගෑවී ඇතුළු වන
සංසාර චාරිකා ගමන් සංචාර අපමණ
ගෙදර යන ගමන වන තවත් ගමනක් තියේවිද?
ඒත් මල්ලියේ
මට හමුවුණා පවුලක්
අම්මා, අප්පා, ආච්චී,
අක්කා, අන්නා,
තම්බී, තන්ගෙයි
ට්‍රැක්ටරයෙන් ඒ ගමන යන
මොනවාද උන්ගේ
මුහුණුවල තිබුණේ
සාමය ද සාපය ද
භීෂණය ද සන්තෝෂය ද
දෙයියො තමයි දන්නේ
බෝම්බ ගර්ජන පරදා,
විලාප ජයගත්
ගින්දර තැවරුණු මතකය
ලොරි, ට්‍රැක්ටර්, ටිපර්වලට නැඟ පලා ගිය
හාරාගෙන හාරාගෙන හාරාගෙන ගොස්
අඳුරේ සැඟවුණු ජීවිතය
අවුරුදු අටකට පසුදින
දහවල් එළියෙන් ආපහු ගෙදර එන්නේ
රොසෙල් බාත්රූම් ටයිල්ස්
රෝයල් කිචන් ෆිටින්ග්ස්
අහසත් අහිමි කළ
යෝධ දැන්වීම් පුවරු
අනන්තය වසාගත්
රයිනෝ සෙවිළි
ආපහු එන්නේ
වාටියට ලයිට් කණු සැරසිලි
සුදු ඉරි ගැසූ පාරක
“සෝරු පෝට්ටු සාප්පිඩාලම්”
කාපට් පාරේ – අපි යන්නේ
හබල් ගසා වතුරේ යනවා වාගේ
මෙහෙමම දිව්‍ය ලෝකයට යන්න හිතෙනවා
ඔතනින් හරවන්න
ඔතනින් හරවන්න
ඔය බෝක්කුව ළඟ
කෝ අපේ ගෙදර
කෝ රාජන්ලගෙ ගෙදර ?
අර තියෙන්නෙ ලිඳ
අර අතන අඹ ගහ