අලි දුක සහ මිනිස් දුක
සද්දන්ත නම් දළ දන් දුන් බෝසත්තූ
ඒ පරපුරෙන් පැවතෙන අපි අලි ඇත්තූ
වන රජ දහන පෙර උරුමය අර ගත්තූ
මිනිසුන් අප මරා කිම දළ අර ගත්තූ
පිපාසයට දිය බොනවා වැවම දනී
කුස ගින්නට කොල කනවා කැලෑ දනී
දරුවන් එක්ක යන මං කඩ අවුර ගනී
මරුවැල් ඇද මරනා හැටි තොපම දනී
කැලේ වැදී වැල් කොළ කා උන් අපට
කැලේ කිසිම වරදක් නොකරන කමට
කැලේ දෙයියො රැකගෙන ඉන්නා පිනට
කැලේ නැති කළේ ඇයි පහදනු සොඳට
වනන්තරේ රැකදුන් තිරිසන් සත්තූ
වනන්තරේ ගිනිදුන් නිරිසන් සත්තූ
වනන්තරේ සිරි සුන්දර අලි සත්තූ
වනන්තරේ සිරි සුන්කළ මනු සත්තූ
+++++++++++
මල් පැලේ පහන තියලා ගිය දෙවියෝ
වල් කොටලා ගොවිතැන් බත් දුන් දෙවියෝ
සල්ගස සේම මල් පලගෙන දුන් දෙවියෝ
වල් අලිනේ කිම බිලිගතු මගෙ දෙවියෝ
පාපයක් කළා නම් මා නොදනිද්දෝ
සාපයක් ම නම් පඩිසන් දීමක් දෝ
ලෝකයක් මැවූ දෙවි නම් උඩ ඉන්දෝ
අලි අතුනේ උඹලට දරු දුක නැතිදෝ
සීනයක් දුටිමි නපුරක් වෙන ලෙසිනී
පේනයක් ඇසූ නපුරක් නැති පිනෙනී
දානයක් දුන්න දා පහළ වූ සිතෙනී
කරුමයක් කියා වාවනු ද කෙලෙසිනී
එළිකළ කැලෑ පොජ්ජට පලි නිරන්තරේ
අලි බිලි මිනිස් අප නොවෙදෝ නිරන්තරේ
පිළියම් නොදී මර බියමයි නිරන්තරේ
යළි යළි මිනිස් අලි දුකමයි නිරන්තරේ