අම්මා නොමැති කල (සුධර්මා කුමාරිහාමි ඇතිපොල ඒකනායක)
විවාපත් විගස ම පියා සමග ගොසින්
වැදිජනයාට සෙත සලසනු පිණිස තොසින්
අත්විඳි සියළු දේ වල් රස කතා ලෙසින්
ඔබ පැවසුවේ එදවස යළි විඳිනු රිසින්
ඇතිපොල ,ඇහැළෙපොල අදිකාරම් දෙන්නා
කළ සුරවීරකම් සැම ඔබ දැන උන්නා
තම මීමුතුන් වූ උන් ගැන සිහි ගන්නා
ඔබ කිවු වදන් තවමත් පිළිරැව් දෙන්නා
හෙළ බස් වහරෙ එන ප්‍රස්ථාපිරුළු වලින්
නිතරම හැඩවුනා පිටවුනු වදන් මුවින්
අවුරුදු හාරසියයක් එපිටකට ගොසින්
පරපුර පැවතඑන එනයුරු පැවසුවා තුටින්
ඔබේ අතින් සෑදූ වැලිතලප රස
තවමත් දැනෙනවා කඳුලින් තෙමා නෙත
නිවසට කවුරු ආවත් සනසවා සිත
රස බත් කටක් දී මිස සමු නොදී ඇත
අප්පච්චීට විය නිරතුරු සෙවනැල්ල
නිවසෙහි කාහටත් ගෙනදුන් සැනසිල්ල
කරුනා ගුණය නිති පෙන්වූ හසරැල්ල
නිවුනා පහන යලි ඒවිද අරුණැල්ල
අම්මේ කියා තුරුලට දුවගෙන එන්න
පෙර කළ වැරදි කිසිදා යලි නොකරන්න
හුරතල් වෙවී ඇකයෙහි තුරුළුව ඉන්න
යළි එක්වරක් ඔබෙ කුස තුල ඉඩදෙන්න
දැනෙනා කල සිටම නින්දට පෙර රෑට
අයියත් සමග දුවගෙන විත් තරඟයට
ගාථා කියා ඔබපාමුල හිඳ එකට
මාපිය දෙපා නැමදූ හැටි එයි හිතට
එදා පටන් අදටත් නොවරදවාම
සිහිකර වඳිමි ගාථාවත් කියලාම
දරු මුනුපුරු ලබා මා සිටියත් බෝම
එම හොඳ පුරුදු අතහැරියේ නෑ තාම
කවදත් ඔබට අප්පච්චී දෙවියෙක්ය
ඒ සැදු දෙවොලතුල අප විඳි මිහිරක්ය
සිහිවන හැමකලම දැනුනේ සතුටක්ය
මතුබවයෙත් එකට ඉමු ! එය පැතුමක්ය
නිරතුරු පෙන්වමින් බුදු දහමේ ගුණය
ආදර්ශයක් විය කාටත් ඔබෙ දිවිය
අම්මේ ඔබට නොපතමි නිවනේ සුවය
ඔබනම් ලැබිය යුතුවන්නේ බුදුබවය..!
08.08.2021