අප නිවසේ මාල ගිරවා
හොට ලස්සනයි කර මාලය රතුම රතුයි
ගත ලස්සනයි කැරෙන විට පැහැය ගෙනෙයි
හරි ලස්සනයි හදවතෙ මගෙ සතුට පිරෙයි
නුඹ තනිවෙලා ඉන්නා විට මටත් දුකයි
අම්මා තාත්තා කිය කිය කැරකෙන්නේ
කූඩුව තුළට වී කරනම් ගසන්නේ
අක්කා කියා මා අමතා සිටින්නේ
මෑකරලක්ද නුඹ මාගෙන් ඉල්ලන්නේ
පෙත්තා පුතා බත් කෑවයි කියන්නේ
නිවසේ සැමගෙ නුඹ සුරතලයා වෙන්නේ
රැඟුම් රඟන්නට නිතරම වෙහෙසෙන්නේ
නුඹ කූඩුවේ දැක්කම හද කකියන්නේ
සමහර දාට ඇයි නුඹ තරහ වෙලා
කන්නේ නැතිව කූඩුවෙ මුල්ලකට වෙලා
මම දන්නවා ආදරයක් ඕන වෙලා
කියා ගන්න බැරුවයි නුඹ නිහඬ වෙලා
රහසක් මම කියමි කාටත් නොකියන්න
ආසද පෙත්තො නුඹටත් රවුමක් යන්න
තාත්තට හොරෙන් නුඹටත් ඉගිලෙන්න
කූඩුව අරින්නද අහසේ පියඹන්න
පරඬැල් සොයාගෙන ගොස් සෙවනැති ගසක
හදපන් කූඩුවක් තුරු මුදුනේ බෙනක
සැනසීමෙන් ඉන්න නුඹටත් යම් තැනක
පැහැබර කුරුලු කෙල්ලක් හමුවෙයි දිනක
කිසිවෙක් දකින්නට නම් නෑ ගෙදර පුරා
හිටපන් ටිකක් කූඩුවෙ දොර අරින තුරා
ඉගිලී ගොසින් ආදර වන්තියෙක් කරා
ආලෙන් වෙලී කියපන් රස ගීත නුරා
(සත්‍ය කතාවක් ඇසුරිනි )