අනුරාධපුරය
ගව්තම බුදු සසුන් බිම බලකොටුව යුර
කව් බසිනුදු හඳුන්වනු බැරි සොඳුරු තර
දෙව්පුර අඩක් ගිලිහුණ මෙන් ඉසුරු බර
සව් සිරියෙන් පිරුණ සිරිබර අනුරපුර
පළවුණු මෙපුර යස පෙර නර නිඳුන් කල
නළ වැද සැලුණි රන් දඩ පහ මුදුන් වල
ලෙල දෙන හිමව් කුළ නෙත රස අඳුන් කළ
කෙළ නා වැනිය එය වනසුර ලඳුන් කැල
විකුමැති සිහළ යස ගොස පතුරමින් හිඳ
සැදැහැතියනගෙ හදතුල වඩවමින් ඔද
නරපතියන් තැනෙව් දන වියදමින් සොඳ
බැබලෙන මෙපුර මහ සෑ රද නුවන් ඇද
දියසක් සමිඳු සිය හදතුල කෙලෙහි ගුණේ
සතියක් පමණ පෑ පුදකර නුවන් මිණේ
දහසක් දෙනා වැඳ වැඳ පුද කරන අනේ
එහි එක පසෙක සිරි මහ බෝ සමිඳු පෙනේ
බොදු බැතිකයන් සිත දැඩි සොම්නසින් වෙලී
හුදු සැදැහැතියවුන් හද බතින් පෙමින් ඇලී
සැදුරන් කමින් රන් කැටයම් වලින් දිලී
නුදුරෙන් පෙනේ මහ සෑ රද රුවන් මැලී
ලෙලෙන සුදු සිනිඳු දිවසළු පිටින් ඇද
සරණ සුරඟනන් සසලව ගුවන් මැද
බලන සඳ රුවන් මැලි සෑ උඩින් හිඳ
සැලින තුටු කඳුළු මල් වැසි පොදින් පොද
1939 අනුරාධපුර දී