සිරිලක දනන් දෙටු පෑතිස් රජ
දවස
සැප යයි සිතා සිටියදි කෙළෙසුන් පහස
පරලොව මෙලොව දෙලොවෙහි සුගතිය පිණිස
අනු බුදු සමිඳු නිමුවා සදහම් පවස

පිරිවර සමග ඇදෙනා කල මුවන් පස
තිස්සය ඇමතුමකි ආ ගිරි කුලෙන් උස
අනු බුදු සමිදු දුටුවෙන් රජු නමා හිස
සසලව දණීන් වැටුනේ සිත කෙලෙස් පිස

හෙළදිව සොඳුරු වනයක අඹ තුරෙන් වට
සුමදුර මුණිඳු බණ පදයක් සවන් බට
මිසදිටු දහම අත් හළ රජු එතැන් සිට
බොදු මග විවර කොට තැබුවා දනන් හට

එදවස මිහිදු හිමි මෙදියත නොවන්නට
මුණි බණ නොදැන කම් සැප විඳ මගෙන් පිට
අඳ වූ ලෙසින් පෙරදැරි පව යමින් සිට
අදටද දුබල මිනිසුන් අපි බවෙන් යට.


Digana