පියාපත් ලද ලිහිණියක සේ
දුරින් දුර ඈත ඉම ඉගිල්ලෙන සිත
මගෙන් අවසර නොලබාම
ඉසිඹු ලන එකම තැන එතැනය.

හැම විටම කොහේ ඉන්නෙදැයි සොයන
මග බලන තරු නෙතක් ඇති බව දැනම
උඩ පහල දිවෙනැඟිලි තුඩගක රැඳි
මේඝ දූතයක් වේ දැල්වෙමින්
නිතින් යටි සිත සොයන..

ඉමක් නැති දිවි කතර මැද වුවද
හඬ නගා සිනාසිය හැකි බැවින්
හද ලෙනේ කුරුටු ගා යළි මකන
එකම කවියක් තිබේ තවම ලියමින්
නැවත මකමින් ලියන..

කොතැන සිටියත් ක්ෂණික විඳුමක් නැගෙන
හදක රිද්මය හොඳින් දැනෙනා පන්හිඳට
ඇහිල්ලක් වත් නොදී පණ පොවන
හිතක අරුමය දැනෙනවද ඔබට!