
ඉතින් ඇති
තිස් වසක යුද්ධය ක්
මියගියේ මිනිසුන් ය
මොහොතකින් සුනාමිය
බිලිවුනේ මිනිසුන් ය
පල්ලියේ පාස්කුවෙ
අලු වුනේ මිනිසුන් ය
කොරෝනා නුඹ ත් දැන්
ගෙනියන්නෙ මිනිසුන් ය
නවතින්න මාරයෝ අපි බොහොම අසරණයි
ලක් අම්මා අඩනවලු
ඇකයෙ නැති ලූ ඉඩක්
මැරෙන විට දමන්නට මුවට දිය ඇබින්දක්
හුස්ම පිට කරන විට දකින්න ට නෑ කෙනෙක්
යන විටදී කියන්න ට දයාබර වචනයක්
අනේ ඉඩ දෙන්නෙ නැති මේ පුදුම රෝගයක්
නොමල ගෙයකින් ලබනු කෙලෙසකද අබ ඇටක්
විශාලා මහනුවර ඉදිවේද බිය දැනෙත්
මහපොළොව උසුලාද දෙදරාද හිත ගැහෙත්
ඉතින් ඇති කොරෝනා සමුගන්න ලෝකයෙන් …